Ատեստավորում լսելուց միշտ մտածում եմ, էլի՞ քննություն: Դպրոցական և ուսանողական տարիներից հետո, իմ մեջ տպավորվել է, թե ինչպես էինք ընկերներիս հետ հուզվում քննությունից առաջ, այ ցածր միավոր հանկարծ չստանանք, հանկարծ մի հարց սխալ չպատասխանենք: Երբ հիմա աշխատում եմ, որպես բնագիտության դասավանդող, լսում եմ նույն արտահայտությունները՝ քննասենյակ, բողոքարկում, գրավոր և բանավոր քննություն, և էլի նմանատիպ բառեր…
Կարծես մեր կյանքում ոչինչ չի փոխվել, անգիր սովորել որոշ թեստային առաջադրանքներ և գրել, դա օգուտ չի տա, ավելի լավ է այլ բան մտածել:
Եվ կարևորը վերջում ատեստավորման արդյունքում, ինչ որ տոկոս հավաքելու դեպքում ուսուցչի աշխատավարձը կբարձրանա, ինչ որ չափով, իս՞կ եթե ուսուցիչը որոշակի տոկոս չստանա, էլի առարկայական թեստեր պետք է պարապի ու մտածի ատեսատավորման ուղղությամբ:
Կարծում եմ ուսուցչին պետք է նոր ծրագրեր, մշակումներ, նախագծեր, որպեսզի քայլի ժամանակին համընթաց, ձեռք բերի նոր գիտելիքներ, վերապատրաստվի նոր մեթոդներով, այ դա կլինի մանկավարժություն, դա կլինի իրական ատեստավորում:
Անժելա Բլեյան 